Ansen plastik sanatların tüm disiplinlerinden yararlanarak tasarladığı kompozisyonlarını, dünyevi nesneleri mevcut anlamlarından arındırıp, onlara yepyeni simgesel kimlikler yükleyerek oluşturur. Eserlerinin temel niteliği olan 'ironi' de gücünü zaten, onun paranormal imgelerinin bu dönüştürülmüş nesnel estetikle biçimlendirilmesindeki aykırılıktan alır. Sıradan izleyici için ilk bakışta sadece 'farklı enstantaneler' ya da olsa olsa 'tuhaf fotoğraflar' olarak algılanabilecek bu işler, gerçekte, gözleme vakit ayırabilmiş olanlara bu aykırılıkları her bakışta tek tek keşfettirecek ve son tahlilde onlara 'dikkatli' izleyici vasfı kazandıracak birer temel eğitim rehberi gibidirler. Ansen kataloğu için yazdığı yazıda şöyle der: "...Bu kez bir konu olarak 'tehdit'i birebir işlemekten ziyade ele aldığım temel varlık olan insanın evriminde geldiği şu son noktada, kendi coğrafyasında oluşturduğu tarih ve medeniyetin içerisindeki duruşunun sonuçlarındaki tahribat gücünü, var olmak için hep ötekinin varlığını yok sayışını, hatta daha da ileri gidip yok edişini, eğlenmek için oynadığı sıradan bir oyunda bile kazanmak için nüfuz edebileceği her imkanda tehdidin varlığını açık açık kullanışını kurgulayarak bizzat oyunuma dahil etmek, böylece hikayelerini anlattığım ve betimlediğim çalışmalarımda 'tehdit'in kendini hissettirmesini sağlamak istedim."