... Neredeyse nesnelerle, dille, güncel olanı sembolleştirerek yapılan metaforlarla, hatta son derece kişisel olan ruhsal hikayelerle kurulan bağlar gibi...
Önce rutin, sonra evrilerek, herkes için yine de tanıdık ama kesinlikle ‘tekil’...
Bir arabanın içi, dışarıdan bir kenarı, bir koltuk, bir dolap...Eğer gözünüz ararsa onları kolaylıkla görebilirsiniz. Oysa burada ilginç olan, onlardaki bu nesnelliğin bir tampon alan yaratması; ışıkla, yüzeyden derine, çevreye yayılan mekanın içine bizi yavaşça alması...
Üstelik de bunu yaşanan yoğun trafiğe rağmen, sanatçının özel yaşam süzgecinden geçenlerden oluşmuş bir tortuyla, kendi hafızasında kalan matlıkta ve şiddette yaratması...
İnce katlarla, daha katlarla...
Hayal edebildiğince net, bir hayalin soyutluğunda...
Çoğul, tekil, çoğul, tekil...
Genel, özel, tesadüfi bir zorunlulukla...
"Trafik hala akabiliyor."