Hepsev'in "parmakta bir dağ, anüste bir dağ, file binmiş bir dağ" başlıklı sergisi adını, Etel Adnan'ın "Arap Kıyameti" isimli kitabında geçen, "parmakta bir güneş, anüste bir güneş, file binmiş bir güneş" ifadesinden alıyor
Seda Hepsev, bugüne kadar aile, okul, askerlik gibi toplumsal kurumları, kadın-erkek rollerini, iktidar ilişkileri üzerinden kimi zaman mizahi bir bakış açısı ile yorumladı. Sorgulamalar, sanatçının bireysel gözlem ve deneyimlerinin zihninde nasıl yankılandığının da bir ifadesiydi. Bu sergide ise Hepsev, tek bir kavramı parmakla göstermeden; hayatın tümüne yayılmış toplumsal ilişki motiflerini (insan ilişkileri, kurumsal ilişkiler, doğayla ilişki) yine bireysel bir süzgeçten geçirerek, farklı malzemeler kullandığı üretimlerine dönüştürüyor.
Seda Hepsev'in geniş ve çoğu zaman yerel bir kavrama odaklanan işlerden, hayatın bütününe dair minör alıntılara geçişinde, İstanbul'dan Zürih’e taşınması da etkili oldu.
"Coğrafi koşulların insanların yaşam şekilleri üzerindeki etkisi bilindik bir konu. Ben de, içinden deniz geçen bir şehirden, içinden dağların geçtiği bir şehre taşındığımda, bu yeni coğrafi etkileşimin sonuçlarını farketmeye başladım. Hangi konumdan, hangi açıdan bakılırsa bakılsın mutlaka bir dağ silüeti, bir dağ parçası ile göz göze gelmek, açık alanda bile ortaya çıkan kapalılık hissi, kimine göre hoş bir manzara olarak tanımlanırken, bende çoğu zaman klostrofobik bir his yaratıyor. Kuralcılığı ile tanınan bu toplumda, aykırı olan herhangi bir şey, bu dağlardan birine çarpıp geri dönebilir. İşte bu noktada, söz söyleyen, iktidar olan, erkek olan, baskın olan, fallik olan, dağın kendisi halini aldı." (Seda Hepsev)
Sergide dağ imajlarından oluşan, farklı tekniklerle üretilmiş iki ayrı seri ve tuval resimleri görüyoruz. Hepsi iç mekanlarda, farklı kişilerle geçirilen zamanları temsil eden eserler, fotografik anları resim üretiminin kendi zamanına yayarak, bir hesaplaşma yoluna gidiyor. "Pasif Meydan Okuma" serilerinde ise, kumaş üzerine işlenen dağ motiflerine ve desenlere rastlıyoruz. Bu kez yalnızca zamana değil, direkt dağ imajının kendisine de takıntılı denilebilecek şekilde meydan okunuyor.
İzleyicilere dağıtılacak posterler de serginin bir parçası. Desenlere, işlemelere ve bu posterlere bir bütün olarak baktığımızda, sanatçının hayatının vazgeçilmezi haline gelen dağ imajını tüketme, ya da galerinin kapalı mekanının içerisinde açık mekan görüntülerinden oluşan yeni bir kapalı mekan yaratma girişimi daha net algılanıyor.